Nimishangal maarumee...
Rithu maarumee...
Ennil ninnu agaluvaan kaathunee...
Snehavilaapam endhenna unarthiya kalla azhage,
Endhinu snehamaheswaram ennil punarthi nee!!!
Verudheyo...... verudheyo.....
Maravigal nin thala chaaichaalum...
Ethra pagal-sandhya poyimaranjaalum...
Pularumo ninnil ende hridayaspandanangal!!!
Rithu maari pogave...
Pookkal paladhum malarnu veenupogave...
En nizhal ninnil ormayaai iripuvo!!!
Chiriyude saandhwanathil njaan veenu poyi...
Nin verugalil en nanavugal podiyumo, mazhayaai!!!
Pinthirinju nokkave, snehathinde aah nombarangal maathram baakki
Ini endhinennu ariyaa nimishangal kaayi kaalchuvadugal marikadakkunnu.....
Well dude,
ReplyDeleteNice poem, I'm someone who don't know Malayalam as such, yet I could somehow "understand" the central idea of the poem and, to some extent, feel it! That makes you triumph as a poet, I guess!
On the other hand, you could have avoided the liberal use of punctuation marks, which is not characteristic of Dravidian language poems! Punctuations, especially the suspension [...], in almost all the lines makes the poem very much inconsistent, almost like a set of separate verses forcibly put together... That kind of disturbs the reader in feeling the poem too!
Anyways, in sum, the poem is good, guess it's your first attempt? Such a great short for a first attempt! Beginner's luck? I don't think so!
Welcome to the world of poetry, Wish you a great composing experience... Kuthafiz!
My translation of your poem:
ReplyDelete(as far as I understood!)
நிமிடங்கள் மாறுமே...
பருவங்கள் மாறுமே...
எனக்குள் இருந்து அகலாத காற்றுநீ...
நட்பின்வலியை என்னவென்று உணர்த்திய கள்ள அழகே
எப்படி பேர்நட்பை என்னுள் சேர்த்தாய் நீ?
வருவாயோ... வருவாயோ...
மறதிகள் உன் தலை சாய்த்தாலும்...
எத்தனை பகல்-இரவு போய் மறைந்தாலும்...
புலருமோ உனக்குள் என் இதயதுடிப்புகள்!!!
பருவம் மாறி போகவே...
பூக்கள் பலதும் மலர்ந்து வீண்போகவே...
என் நிழல் உன்னில் ஒருமையாய் இருக்குமோ!!!
சேறுடைய காட்டில் நான் வீண் போனேன்...
உன் வேர்களில் என் நினைவுகள் பதியுமோ, மழையாய்!!!
பின்திரும்பிப் பார்க்க, நட்பின் அந்த நொடிகள் மட்டும் மீதம்,
இனி என்னவென்று அறியாத நிமிடங்கள் காயும் கால்சுவடுகளை மறக்கடிக்கும்...